OMM Studio VIII: Zeynep Severge

İstanbul merkezli seramik sanatçısı Zeynep Severge, pandemiyle yavaşlayan zaman akışını avantajına döndürerek pratiğini fiziksel ve kavramsal olarak genişletti. Aşağıda sanatçının yeni stüdyosu ve gelecek için esinlendiği fikirler üzerine konuştuk.


Üretim pratiğinizden kısaca bahseder misiniz? Bu pratik şekillenirken hangi unsurların etkisi oldu?

Pratiğim çocukluğumdan beri topladığım ve halihazırda evimizde bulunan objelere olan fetişim ile başladı sanırım. Almanın yanı sıra yapma arzusu da geldi zaman içinde. Seramik dünyasına başta çömlekçi tornasını öğrenmeye başlayarak girdim, iş çıkışı derslere gidiyordum. İlk başlarda pek beceremesem de ellerimle bir şeyler yapmayı ve kirlenmeyi çok sevmeye başladım. Herhangi bir el becerim olmadığına dair ikna etmiştim oysa kendimi o yaşa kadar, çok saçmaymış. Kendi özgür alanımı dekore edip dilediğim zaman o alana kaçabilmek gibi bir fantezim vardı çocukluğumdan beri, aynı zamanda üreterek harika bir versiyonunu yaşıyorum şimdi.

Seramik üretimi ile ilgili gereken her şeyi zaman içinde kendi başıma atölyemde öğrendim, hala öğreniyorum. Binlerce deneme, çoğu zaman yanılma ve kalp kırıklıkları sonucunda beni tatmin eden işler çıkarmayı ve onları görmek istediğim şekilde finalize etmeye yeni yeni başladım. Seramik öğrenirken kişiliğim ve psikolojimi de sürekli sınanıyor, ben de büyüyorum ve değişiyorum zaman içinde. Seramik üretimi başından sonuna çok fazla süreci olan ve aşırı derecede dikkat, sabır, planlama ve düzen gerektiren bir disiplin. Bende olmayan birçok kişilik özelliğini gerektirdiğini biraz geç ve zor yolla fark ettim.

Koronavirüsle gelen kapanma ve küresel kriz sürecinde iptal edilen bir serginiz veya projeniz oldu mu?

Olmadı, aksine tek başıma siparişlerime yetişemez hale geldim pandemi sürecinde. İlerisi için aklımda heyecanlandığım bir-iki sergi fikri var fakat henüz vakitleri gelmedi, içime sinmeden paylaşamıyorum yaptığım şeyleri, o da çok yavaş ilerliyor. Yaz boyunca İstanbul ’74 kapsamında sevdiğim başka seramikçiler ile beraber işlerimden bir seçki Bodrum Maçakızı Otel’de sergileniyor ve satışta olacak.

Bir de Eylül ayının başında Paris Design Week kapsamında yapılan “1000 Vases” sergisine davet edildim. Pandemiden dolayı 1000 yerine 100 tane vazo sergileniyormuş bu yıl, 100 vazodan birinin benim işim olacağının heyecanını yaşıyorum günlerdir.

Pandemi sonrasında sanat dünyası için ne öngörüyorsunuz ve bu dönemin sizin üretiminize etkisi ne şekilde oldu?

Biraz bencilce belki ama hayatın durması bana çok iyi geldi. Sokağa çıkma yasaklarının olduğu sırada çoğu zaman atölyede kaldım, bolca ürettim ve üretmeye devam ediyorum. Atölyede yürüyecek alan kalmadı artık, aynı binada bulunan başka bir odayı tuttum, yeni denemelerim ve üretimlerim için orayı labaratuvara benzeyen bir atölyeye çeviriyorum. Dünyanın geneli ve sanat hakkında ise hiç birşey öngöremem, yapabilsem de bana düşmez diye düşünüyorum dünya ile ilgili herhangi bir öngörüde bulunmak. Pek umutlu değilim.

Bu dönemde çalışmalarınızda nelere yoğunlaşıyorsunuz?

Var olan tüm siparişlerimi bitirip teslim edebilmek ve de aklımda yapmak istediğim yeni işlerime odaklanabilmek için ilk olarak yeni atölyemin inşaatını bitiriyorum. Orada daha temiz ve düzenli bir şekilde çalışmaya başladığımda işlerimin boyutunu biraz daha büyütüp kendi reçetelerimle sırlarımı ve çamurlarımı üreteceğim. Bir süredir çalıştığım ve hayalini kurduğum renk ve doku denemelerini işlerimin üzerinde uygulamaya yoğunlaşmayı düşünüyorum.

Bu dönemde sizi etkileyen sanatçı veya sergiler neler oldu?

Hafızam çok kötü ve gördüğüm çoğu güzel şeye fazlaca heyecanlanıyorum. Aklıma spesifik bir kişi ya da iş gelmedi, pandemi boyunca bir bölüm dizi bile izleyemedim dikkatimi veremediğim için, aylardır sabah akşam sadece müzik dinleyebiliyorum.